Σκοτεινό Δάσος(Dark Forest)   Leave a comment

To Σκοτεινό Δάσος (The Dark Forest)

ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΑΣΟΣ

Π

αλιά, σε ένα κόσμο φαντασίας και ονείρου, όπου βασίλευαν οι προλήψεις και η αμάθεια, σε έναν κόσμο γεμάτο ανησυχία και φόβο στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων δημιουργήθηκε  ένας τρομακτικός μύθος, ο μύθος του σκοτεινού δάσους. Σε μία πόλη αυτού του βασιλείου που μιλάμε, γνωστή με το όνομα Λέιλον, υπήρχε αρκετά κοντά ένα αρχαίο, πολύ ηλικιωμένο και απροσπέλαστο δάσος για τους εμπόρους και κάθε λογής περαστικό της περιοχής .Το όνομα που είχε αρχικά ήταν <<Δάσος της Χαράς>>, όμως με τα χρόνια και τις φήμες που άρχισαν να κυκλοφορούν το όνομά του άλλαξε, το ίδιο και οι διαθέσεις των ανθρώπων προς αυτό. Κανείς πια δεν πήγαινε να κυνηγήσει εκεί, κανείς δεν πήγαινε βόλτα, οι έμποροι έπαιρναν άλλο δρόμο, πιο μακρινό για να κατευθυνθούν στον προορισμό τους, τα παιδιά δεν έπαιζαν πια εκεί και γενικά όλοι το απέφευγαν.

Γιατί όμως αυτή η τραγική αλλαγή? Τι έγινε και άλλαξε την στάση των ανθρώπων με τα χρόνια και έφερε το ωραίο αυτό δάσος σε δυσμένεια? Μήπως ήταν οι φήμες για τα μαγικά δέντρα που με τα κλαδιά τους χτύπαγαν τους ανθρώπους, οι άγριες κραυγές από ζώα που φαίνονταν επικίνδυνα ή μήπως η εμφάνιση μαγικών πλασμάτων που ήρθαν πριν λίγα χρόνια? Μάλλον όλα μαζί συντέλεσαν σε αυτή την απόφαση των κατοίκων της διπλανής πόλης, να το αποφεύγουν και να συνεχίζουν να διαδίδουν τις….”φήμες”. Ο παππούς απομακρύνθηκε από το τζάκι και πήγε προς το δωμάτιό του, αλλά ο μικρός Μαρκ ποτέ δεν ξέχασε αυτή την υπέροχη ιστορία του παππού του για το κοντινό τους δάσος και κάθε βράδυ του ζητούσε να την κάνει ακόμα καλύτερη και ακόμα καλύτερη, βάζοντας τον παππού να αυτοσχεδιάσει για να ευχαριστήσει τον μικρό εγγονό του. Τα χρόνια πέρασαν και ο παππούς έφυγε να εξερευνήσει άλλα μέρη, όμοια με αυτά που έφτιαχνε για να ζει ο μικρός τότε Μαρκ, και ο εγγονός του μεγάλωσε, άλλαξε, έγινε άντρας και μάλιστα γενναίος και δυνατός, μα ποτέ δεν έβγαλε από το μυαλό του το …”Σκοτεινό Δάσος”.

Νέα ιστορία!! Μπείτε να την διαβάσετε!

Posted April 16, 2011 by agelos stefanopoulos in Short Stories

Tagged with

Leave a comment